Arkeologoak

Apellániz Castroviejo, Juan María

Bilbon (Bizkaia) 1932ko urtarrilaren 12an jaiotako arkeologo polifazetikoa.

Apaiz-ikasketak egin zituen Gasteizko apaizgaitegian 1955 arte, Filosofia eta Letrak Madrilgo Unibertsitatean, Elizaren Historia Erromako Unibertsitate Gregorianoan, Arkeologia kristaua Erromako Institutu Arkeologikoan, Arkeologia berezia Tubingako Unibertsitatean, Ekialdeko Arkeologia Jerusalemgo Eskola Biblikoan, Psikoanalisia eta Taldeen psikoterapia Peña Retama Institutuan, Bilboko Unibertsitateko Medikuntza Fakultateko Psikiatriako Katedraren barruan.

Doktoretza lortu zuen Madrilgo Unibertsitatean, Euskal Herriko haitzulo-populazioaren zeramikazko historiaurreko kulturen bilakaerari buruzko lan batekin (1972), hiru liburukitan argitaratu zena: Corpus de materiales de las culturas prehistóricas con cerámica en el País Vasco, El Grupo de los Husos durante la Prehistoria con cerámica y El Grupo de Santimamiñe durante la Prehistoria con cerámica. Bizkaiko Elizbarrutiko Museoko zuzendaria. Aranzadi Elkarteko Munibeko Erredakzio Kontseiluko kidea, indusketa eta argitalpen askoren zuzendaria.

Apellanizek hainbat trikuharri eta tumulu hondeatu zituen Euskal Herrian eta historiaurreko aztarnategiak haitzuloetan. Arenaza I-n (Galdameseko San Pedro, Bizkaia) eta Atapuercako Haitzulo Nagusian (Ibeas de Juarros, Burgos), Arabako kastroen indusketetan ere parte hartuz, Gasteizko Arkeologia Museo Probintzialeko taldearekin, eta, Jerusalemgo Santiago Etxeko kide den aldetik, Jordanian ere Tell Medeyneh-en aritu da.

Deustuko Unibertsitateko Kulturaren Historiari eta Historiaurreari eta Kultura Antropologiari buruzko Bilboko Elizbarrutiko Mintegiko irakaslea. Haren Arkeologia Mintegiko zuzendaria izan da, bai eta Cuadernos de Arqueología de Deusto izeneko monografia arkeologikoetako zuzendaria ere. Deustuko Unibertsitateko katedradun emeritua.

 

Bere tesiaz gain, beste hauek ere aipa daitezke:

Monumentos megalíticos de Vizcaya y Álava (1966), Excavación, estudio y datación por el Carbono-14 de cuevas sepulcrales de Vizcaya (1968), La caverna de Santimamiñe (1970). J. Altuna doktorearekin lankidetzan Altxerri haitzuloko (Orio, Gipuzkoa) labar-arteari eskainitako lan zabala. Lan horri esker, biek irabazi zuten Bilboko Ateneoko Euskal Ikasketen Basauri Sariaren 5. edizioa; Las cuevas sepulcrales de Lechón, Arralday y Gobaederra (1970); Las dataciones por el carbono 14 de los yacimientos del País Vasco. Estudios de arqueología alavesa (1970.); El mesolítico de la cueva de Tarrerón (1971); El Grupo de los Husos en el País Vasco y en el borde septentrional de la meseta (1973); Corpus de materiales de las culturas prehistóricas con cerámica del País Vasco (1972).

Besteak beste, Donostiako Aranzadi Zientzia Elkarteko "Estudios de Arqueología alavesa" eta "Munibe" aldizkarietako kolaboratzailea.

2001eko maiatzean aurkeztu zuen La abstracción en el arte figurativo del Paleolítico liburua. Azterlan honetan, pintura paleolitikoak eta XX. mendeko abangoardiako adierazpenak konparatzen ditu eta historiaurreko artean naturalismoa eta abstrakzioa nola bizi izan ziren adierazten du. Apellanizen ustez, Paleolitoko abstrakzioaren ezaugarriak hauek dira: inguruen deformazioa, formen eskematizazioa, desproportzioa, espazioa perspektiban sartzea eta kolorearen subjektibazioa.

2003ko maiatzean, Aldundiko Kultura Sailak bere ibilbidearen omenez antolatutako ''30 urte arkeologian, 1972-2002'' jardunaldien inaugurazioan izan zen. Historialariek eta arkeologoek beren ezagutzak aurkeztu zituzten Bilboko Foru Artxiboko bulegoetan.

--

Jatorrizko testua: Arozamena Ayala, Ainhoa

Itzulpena: Elia itzultzaile automatikoa

Itzulpenaren berrikusketa: Agustin Arostegi