Lexikoa

GRAFÍA VASCA

Euskal grafia zabaltzea.Erudituak eta ikerlariak Batez ere XX. mendean zehar, Euskal Grafiak bere finkatze- eta hedatze-maila gorena lortu zuen, alde batetik, Carmelo de Echegaray (1908), Louis Colas (1923), Phillipe Veyrin (1926), Estudios de V. Kongresuko euskal ikerlariak. Estornes Lasa (1930), Pedro Garmendia (1933), Jon eta Pablo Zabalo (1941), José Miguel de Barandiarán (1930,34 eta 60), Julio Caro Baroja (1958), Luis Pedro Peña Santiago (1976), Michel Duison (1985), Vidal Pérez de Villarrukar (1988), Teresa) komunikabideetara iritsi zen.Ikertzaileek eta jakintsuek landa-material garrantzitsua eman dute, neurri batean sektoreko ikerketa-lan askotan bildu eta sistematizatu dena. Hala ere, sintesi- eta talde-lanak falta dira, hainbat alderdi eta arrazoiri buruz argitasun eta argitasun gehiago ematen dutenak.Komunikazio-bideak.XX. mendean oso garapen handia lortu zuten komunikabideek milaka eta milioika gizoni mezu helarazten dizkiete Euskal Grafia honen bidez. Liburuek, aldizkariek, egunkariek, liburuxkek, publizitate-iragarkiek, kartelek, orriek, estanpek, errotuluek eta mota guztietako publizitate-iragarkiek berresten dute zer esaten dugun, nahiz eta nagusiki inprimategien eta ohiko sistema informatikoen merkatuko tipografiak erabiltzen jarraitzen duten. Horregatik, agian, komenigarria eta beharrezkoa izango da amildegi eta zenbaki-multzo bateratu tipo batzuk sortzea, administrazioari eta edozein sektore publiko edo pribaturi eskaini ahal izateko, balio adierazgarri eta orientagarri hutsarekin.